Θετική Διαπαιδαγώγηση

Θετική διαπαιδαγώγηση & σύνδεση γονέα παιδιού.

Η θετική διαπαιδαγώγηση και η σύνδεση, είναι καινούργιες έννοιες στην παιδοψυχολογία. Με αυτούς τους δύο όρους, η διαπαιδαγώγηση των παιδιών βασίζεται σε νέες μεθόδους και αποκτά ένα πιο θετικό πρόσημο.

Τι είναι θετική διαπαιδαγώγηση;

Η θετική διαπαιδαγώγηση είναι μια μέθοδος που αναπτύχθηκε από τους βιεννέζους ψυχιάτρους Alfred Adler και Rudolf Dreikus. Η θετική διαπαιδαγώγηση δίνει έμφαση στον αμοιβαίο σεβασμό και χρησιμοποιεί ως βασικό εργαλείο τη θετική καθοδήγηση. Βασίζεται περισσότερο στο να μάθετε πώς να συμπεριφέρεστε μέσω του θετικού παραδείγματος. Ταυτόχρονα να εστιάζετε κάθε φορά στο τι μπορείτε να κάνετε για να διορθώσετε ένα λάθος και όχι να τιμωρήσετε μια πράξη.

Η Θετική Διαπαιδαγώγηση δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο που θα θέλατε εσείς οι ίδιοι να σας συμπεριφέρονται.

• Ενδυναμώνει τη σύνδεση μεταξύ γονέα και παιδιού και δημιουργεί μια ισότιμη και αποτελεσματική σχέση.

• Έρχεται να συνδεθεί με μια συνειδητή γονεϊκότητα, όπου ο γονιός καλύπτει τις ανάγκες του παιδιού προσφέροντας του ασφάλεια, υποστήριξη, δομές καθώς αυτό μετακινείται από το ένα στάδιο ανάπτυξης στο άλλο.

• Οι μελέτες δείχνουν ότι η χρήση της θετικής διαπαιδαγώγησης αποδίδει καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τη συμπεριφορά του παιδιού, τη συναισθηματική του ανάπτυξη, την ψυχική του υγεία και τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις.

Πρακτικές συμβουλές, βασισμένες στη θετική διαπαιδαγώγηση,που μπορούν βοηθήσουν στην καθημερινότητα.

1. Κατανοήστε τις αναπτυξιακές ικανότητες και ανάγκες του παιδιού σας.

Η πρόληψη είναι σωτήρια. Να γνωρίζετε το παιδί τι αντέχει και τι όχι, οπότε μπορείτε να σχεδιάζετε εγκαίρως και κατάλληλα. Δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς ότι ένα δίχρονο μπορεί να κάτσει αρκετή ώρα σε ένα τραπέζι εστιατορίου, όσο χαλαρά κάθονται και οι ενήλικες. Προβλέψτε και φέρτε μαζί σας παιχνίδια ή πηγαίνετε σε ένα εστιατόριο φιλικό για παιδιά.

2. Επικεντρωθείτε στις αιτίες πίσω από τη συμπεριφορά.

Υπάρχει πάντα ένας λόγος γιατί τα παιδιά δε συμπεριφέρονται «καλά». Αν εντοπίσετε την αιτία, ακόμα και αν τα παιδιά δεν πετύχουν αυτό που ήθελαν, εκείνη τη στιγμή θα νιώσουν ότι τα καταλαβαίνετε. Αυτό που έχει εκείνη την ώρα ανάγκη το παιδί, είναι η αναγνώριση και η αποδοχή του συναισθήματος του. Η αιτία πίσω από μια δύσκολη συμπεριφορά μπορεί να είναι η έλλειψη ύπνου, η πείνα ή η απουσία ποιοτικού χρόνου μαζί του.

3. Ευγενική συμπεριφορά.

Είναι σημαντικό να είστε ευγενικοί και να σέβεστε το παιδί και τους γύρω σας. Έτσι, γίνεστε πρότυπο για τα παιδιά, που σε μικρές ειδικά ηλικίες μαθαίνουν μέσω μίμησης. Ταυτόχρονα, με ήρεμο τρόπο και σταθερό μπορείτε να βάζετε όρια στο παιδί. Επικοινωνήστε με απλό και κατανοητό τρόπο με το παιδί σας και εξηγήστε του, ότι θέλετε το ίδιο και από αυτό.

4. Κατανοήστε τις αναπτυξιακές του ικανότητες.

Τα παιδιά που δε μιλάνε ακόμα, δεν κατανοούν κάποιες έννοιες, ενώ παράλληλα έχουν μικρό ή καθόλου έλεγχο των παρορμήσεών τους. Η δημιουργία πολλών κανόνων και οι απαγορεύσεις το πιθανότερο είναι να μην γίνονται αντιληπτές από το παιδί. Γι αυτό, καλό είναι να έχετε τις κατάλληλες προσδοκίες, βασισμένες στην ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.

Εκράσεις που ενισχύουν τη θετική διαπαιδαγώγηση:

1. «Τι σου έχει μείνει ακόμα για να είσαι έτοιμος να φύγουμε;» αντί να πείτε: «Φεύγουμε τώρα!». Με αυτή τη φράση, το παιδί γίνεται υπεύθυνο και έχει κάποιες αρμοδιότητες. Μπορείτε ακόμα να προσθέσετε: «μπορώ να βοηθήσω;». Τότε δείχνετε, ότι είστε μαζί με το παιδί σ’ όλο αυτό.

2. Αντί να πείτε: «Σταμάτα να γκρινιάζεις!» καλύτερα είναι: «Τι λες να μου το ξαναπείς με την κανονική σου φωνή;». Έτσι, περνάτε το μήνυμα ότι δε διαφωνείτε απαραίτητα με αυτό που ζητάει το παιδί, αλλά πως δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του αν χρησιμοποιεί αυτόν τον τόνο. Στόχος, είναι να καταλάβει ότι δεν είναι οι φωνές του που θα σας πείσουν, αλλά το περιεχόμενο αυτού που ζητάει ή σκέφτεται.

3. «Μάλλον δεν με άκουσες την πρώτη φορά. Τι λες να στο εξηγήσω ξανά και μετά να το πούμε μια φορά μαζί;» αντί να πείτε: «Πόσες φορές στο έχω πει!». Αναγνωρίζοντάς του το τεκμήριο της αθωότητας (ακόμα κι αν γνωρίζετε μέσα σας ότι ξέρει αυτό που του έχετε ξαναπεί, αλλά δε θέλει να συνεργαστεί) του δίνετε μια ακόμα ευκαιρία να σκεφτεί απ’ την αρχή τη στάση του και να βρεθεί στην ίδια σελίδα μαζί σας.

4. «Λυπάμαι που δεν σου αρέσει σήμερα το φαγητό μας. Τι μπορούμε να αλλάξουμε για να είναι πιο νόστιμο την άλλη φορά;» αντί να πείτε: «Φάε το φαγητό σου!». Έτσι δείχνετε κατανόηση στη δυσαρέσκειά του και προσπάθεια να βρείτε μια λύση συνεργαζόμενοι με το παιδί. Το παιδί αισθάνεται έτσι ότι το σέβεστε. Είναι πολύ πιθανό να κάνει μια παραχώρηση και να φάει έστω ένα μέρος του φαγητού του, ενώ θα σχεδιάζει μαζί σας τι θα μπορούσατε να προσθέσετε ή να αλλάξετε για να γίνει πιο νόστιμο.

5. : «Τι θα έλεγες να σε βοηθήσω να μαζέψουμε αυτή τη γωνιά του δωματίου σου;» αντί να πείτε: «Μάζεψε το δωμάτιό σου!». Χρησιμοποιώντας αυτή την έκφραση, αποφεύγετε να προκαλέσετε πανικό στο παιδί. Αντίθετα, το βοηθάτε ξεκινώντας την τακτοποίηση, με ένα μικρό μέρος. Έτσι, δεν του φαίνεται βουνό, ενώ μπορεί τακτοποιήσετε σιγά σιγά όλο το δωμάτιο, αφού και ο χρόνος που θα περνάτε μαζί θα του αρέσει αλλά και το αποτέλεσμα, καθώς το δωμάτιο θα ομορφαίνει. Στόχος είναι το παιδί να ”απομυθοποιήσει” τη δυσκολία της τακτοποίησης του δωματίου του και να του γίνει σταδιακά ανάγκη που θα ολοκληρώνει χωρίς τη συμμετοχή σας.

6. «Ήρθε η ώρα να πλύνουμε τα δόντια του..(το αγαπημένο του κουκλάκι/παιχνίδι) και μετά τα δικά μας!», αντί: «Πλύνε τα δόντια σου!». Αν θέλετε να κάνουν τις υποχρεώσεις τους, αρκεί καμιά φορά να μιλήσετε στη γλώσσα τους. Εμπλέκοντας και τα αγαπημένα τους κουκλάκια στη διαδικασία του πλυσίματος των δοντιών ή μιας άλλης ”βαρετής” για εκείνα υποχρέωσης, τη μετατρέπετε σε παιχνίδι. Με τον καιρό το πλύσιμο των δοντιών, θα γίνει συνήθεια στο παιδί και δεν θα χρειάζεται η δική σας βοήθεια.

Εφαρμόστε τις παραπάνω τεχνικές και θα δείτε πως με τον καιρό θα αλλάξει η επικοινωνία σας μέ τα μέλη της οικογένειάς σας!

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μπορείτε να βρείτε κι άλλα σχετικά με την παιδοψυχολογία, εδώ!