Τι σημαίνει άραγε καλή μητέρα;
Η φράση “αρκετά καλή μητέρα” δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1953 από τον Donald Winnicott, Βρετανό παιδίατρο και ψυχαναλυτή. Ο Winnicott παρατήρησε χιλιάδες βρέφη και τις μητέρες τους. Με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησε ότι τα βρέφη και τα παιδιά ωφελούνται πραγματικά όταν οι μητέρες τους αποτυγχάνουν με διαχειρίσιμο τρόπο.
Όταν o Winnicott ανέπτυξε αυτήν τη θεωρία, οι μητέρες ήταν, ως επί το πλείστον, οι βασικοί φροντιστές. Σήμερα ωστόσο, έχει μεγαλύτερο νόημα να χρησιμοποιείται το «αρκετά καλός γονέας» ή «αρκετά καλός φροντιστής» και όχι «αρκετά καλή μητέρα». Πλέον,τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με την μητέρα. Ο πατέρας, ο παππούς η γιαγιά και άλλοι φροντιστές, έχουν εξίσου κεντρικό ρόλο σε αυτήν τη σχέση όσο και μία μητέρα. Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν τις ανεκτές αποτυχίες σε κάθε σχέση φροντίδας στη ζωή τους. Ωστόσο, πολλές μητέρες αγωνίζονται με αυτό το ζήτημα περισσότερο από τους πατέρες λόγω των πολλαπλών ρόλων που έχουν και του άγχους τους να ανταποκριθούν σε όλους με επάρκεια ή και τελειότητα.
Η διαδικασία του να γίνει κάποιος μια αρκετά καλή μητέρα/ αρκετά καλός γονέας, συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου. Όταν είναι βρέφη, προσπαθείτε να είστε συνεχώς διαθέσιμες και να ανταποκρίνεστε άμεσα σε αυτά. Μόλις κλαίνε, τα ταΐζετε,τα αγκαλιάζετε, ή τα αλλάζετε. Κάνετε δηλαδή ό, τι χρειάζεται για να τα βοηθήσετε να αισθανθούν καλύτερα. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί τους διδάσκει ότι είναι ασφαλή και ότι θα τα φροντίζετε με σταθερότητα και συνέπεια.
Το θέμα είναι ότι οι γονείς, δεν μπορούν να διατηρήσουν αυτό το επίπεδο προσοχής στα παιδιά για πάντα. Ούτε και πρέπει όμως. Αυτό είναι ακριβώς το σημείο Winnicott. Ο ίδιος πίστευε ότι ο τρόπος για να είσαι μία καλή μητέρα είναι να είσαι αρκετά καλή μητέρα,όχι «τέλεια μητέρα».
Τα παιδιά χρειάζονται τις μητέρες τους (ή τους κύριους φροντιστές), να αποτυγχάνουν με ανεκτούς τρόπους. Σκοπός αυτού είναι, να μπορούν να μάθουν να ζουν σε έναν ατελή κόσμο. Κάθε φορά που δεν τα ακούτε αμέσως όταν σας καλούν, δεν τα καταλαβαίνετε όπως πρέπει, που τα ενθαρρύνετε να μοιράζονται κάτι όταν δεν το θέλουν, τότε γίνονται πιο έτοιμα να λειτουργήσουν σε μια κοινωνία. Γιατί στη μετέπειτα ζωή τους, θα βιώσουν απογοήτευση και ματαίωση. Αν έχουν βιώσει ματαίωση στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τότε θα είναι πιο έτοιμα να ανταποκριθούν πιο σωστά.
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν με μικρούς τρόπους κάθε μέρα, ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω τους. Επιπλέον, ότι κάθε αίτημά τους δεν γίνεται να είναι αποδεχτό και πραγματοποιήσιμο και ότι οι συμπεριφορές τους επηρεάζουν άλλους ανθρώπους. Καλό είναι να μάθουν μέσω εμπειριών, ότι στη ζωή θα νιώσουν αρκετές φορές αρνητικά συναισθήματα και παρ’ όλα αυτά θα εξακολουθούν να είναι εντάξει. Έτσι καθίστανται ικανά να μεταβούν σε μια ολοένα και πιο αυτόνομη θέση.
Εάν τα παιδιά σας, δεν έχουν ποτέ αυτές τις εμπειρίες και κάθε τους αίτημα/ ανάγκη ικανοποιείται αμέσως, τότε δεν θα έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τις προκλήσεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν στη ζωή τους. Δεν θα μάθουν ότι είναι εντάξει να αισθάνονται βαρεμάρα, ενόχληση, λύπη ή απογοήτευση.
Εν κατακλείδι, είναι δώρο για ένα παιδί είναι να έχει γονείς που να το φροντίζουν με ενσυναίσθηση και αγάπη. Ταυτόχρονα όμως δώρο είναι, να έχει γονείς που να έχουν ατέλειες και να κάνουν λάθη!
