Το παιδί με δυσκολία στο φαγητό, χαρακτηρίζεται από απροθυμία στην κατανάλωση φαγητού ή δοκιμής νέων τροφίμων. Παράλληλα υπάρχουν ισχυρές διατροφικές προτιμήσεις. Από τη γέννηση κιόλας, έχουμε μια έμφυτη προτίμηση στις γλυκιές και αλμυρές γεύσεις.
Η διαδικασία εισαγωγής των συμπληρωματικών τροφίμων είναι καίρια για την δημιουργία μιας υγιούς και ισορροπημένης σχέσης με το φαγητό.
Έρευνες έχουν δείξει, ότι η διατροφή παιδιών με δυσκολία στο φαγητό, υστερεί σε πρόσληψη:
- Φυτικών ινών
- Πρωτεΐνης
- Σίδηρο και Ψευδάργυρο
- Κρέατος και λαχανικών
Ακόμα, λόγω της μειωμένης πρόσληψης φυτικών ινών είναι πιο συχνό να έχουν σκληρή υφή κοπράνων. Τα προβλήματα στην σίτιση φτάνουν στο απόγειο τους στην ηλικία των 2 ετών. Ακόμα πολλές φορές, συνοδεύονται και από το αυξημένο άγχος της οικογένειας. Κάτι τέτοιο, μπορεί να προκαλέσει στο παιδί προβλήματα που αφορούν την εξέλιξη του σωματικού βάρους και μακροχρόνια προβλήματα συμπεριφοράς.
Προβλήματα στην σίτιση:
Χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: οργανικά, συμπεριφορικά αίτια ή και σε συνδυασμό αυτών των δύο. Τα οργανικά αίτια μπορεί να είναι λόγω κρανιοεγκεφαλικών δυσμορφιών, καρδιοαναπνευστικών ασθενειών ή νευρολογικής δυσλειτουργίας. Τα συμπεριφορικά αίτια μπορεί να σχετίζονται με δυσφαγία, χωρίς όμως να υπάρχει προφανής οργανικός λόγος. Φαρυγγίτιδα ή άλλα οδοντικά προβλήματα ή στοματική υπερευαισθησία μπορεί να είναι λόγοι που να δυσκολεύουν τη σίτιση.
Μερικά προβλήματα όπως είναι: η άρνηση σίτισης, η άτακτη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του φαγητού, η δυσκολία στην αποδοχή του φαγητού και η αποτυχία του να μπορούν να σιτίζονται αυτόνομα. Γεγονός είναι ότι αν αυτά τα προβλήματα δεν λυθούν τότε θα συνεχίζουν να υπάρχουν.
Πρακτικές οδηγίες που θα βελτιώσουν την κατάσταση:
- Εισαγωγή τροφίμων που θα βελτιώσουν την ικανότητα μάσησης των παιδιών από την ηλικία των 6 μηνών κιόλας.
- Υποστήριξη των μητέρων κατά την ηλικία του 2ου έτους, όπου τα παιδιά έχουν μια φυσική τάση να είναι επιφυλακτικά με νέα τρόφιμα.
- Παροχή φρέσκων φρούτων.
- Κατανάλωση του ίδιου φαγητού από τη μητέρα και το παιδί.
- Αποφυγή κατανάλωσης έτοιμων προετοιμασμένων γευμάτων για μωρά.
- Πολλαπλή έκθεση των παιδιών στο νέο τρόφιμο – 10 με 20 φορές
- Αποφυγή αντιπερισπασμών όπως είναι η κατανάλωση φαγητού μαζί με τηλεόραση μιας και μπορεί να παρέμβει στην αυτό-ρύθμιση του αισθήματος του κορεσμού και της πείνας, που οδηγεί στην άρνηση για φαγητό ή για υπερφαγικό επεισόδιο.
- Χτίσιμο ρουτίνας και συνηθειών γύρω από το γεύμα μπορεί να βελτιώσει την πρόσληψη τροφής.
- Αποφυγή χρήσης του φαγητού ως μέσο επιβράβευσης για να μην του δίνεται λανθασμένο μήνυμα.
- Εξασφάλιση του αισθήματος της πείνας πριν το γεύμα: η κατανάλωση του γεύματος αυξάνεται όταν είναι πεινασμένο, για αυτό αποφύγετε τα πολλά σνακ και τα αναψυκτικά μέσα στην ημέρα.
- Κατανάλωση φαγητού σε ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον.
- Αποφυγή τροφίμων πλούσιων σε λιπαρά και ζάχαρη για όλη την οικογένεια και όχι μόνο για τα παιδιά, για να μην νιώθουν ότι αυτά τα τρόφιμα έχουν κάποια παραπάνω «αξία».
- Προώθηση του αισθήματος της πείνας: το παιδί θα πρέπει να ξεκινάει το φαγητό στα πρώτα 15 λεπτά που αυτό σερβίρεται στο τραπέζι και να τελειώνει 20 λεπτά αργότερα. Αν ως τότε το παιδί δεν έχει φάει μέσα σε 30 – 35 λεπτά από τότε, το φαγητό θα πρέπει να απομακρύνεται από το τραπέζι.
- Ενδιάμεσα από τα γεύματα καλό είναι να δίνεται νερό και όχι χυμός ή άλλα ροφήματα πλούσια σε ζάχαρη.
- Σερβίρισμα μικρών ποσοτήτων φαγητού.
- Αν το παιδί νιώσει άσχημα μετά από την κατανάλωση ενός νέου τροφίμου, καλό είναι να στραφείτε στη δοκιμή ενός φαγητού πιο κοντά στις προτιμήσεις του παιδιού.
- Συνδυάστε σε μικρή ποσότητα νέα τρόφιμα, με άλλα που αποδέχεται το παιδί.
Γενικά μην απογοητεύεστε!Είναι σύνηθες όσο μεγαλώνουν τα παιδιά να εμπλουτίζουν από μόνα τους τη διατροφή τους.Εάν το πρόβλημα επιμείνει με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του παιδιού, τότε απευθυνθείτε σε ψυχολόγο.
Πηγή: KidsHealth
