Αποτελέσματα Πανελληνίων: Λένε ότι τίποτα δεν γεννά την επιτυχία όσο η αποτυχία.
Πράγματι, οι περισσότεροι από εμάς αποδεχόμαστε ότι η αποτυχία είναι μια πραγματικότητα της ζωής, απαραίτητη ακόμη και για την ανάπτυξη. Αλλά και πάλι μισούμε το να αποτύχουμε. Με την επικείμενη έκδοση των αποτελεσμάτων των Πανελληνίων, πολλοί μαθητές αντιμετωπίζουν το αναπόφευκτο της αποτυχίας.
Χωρίς να μάθουν να συγχωρούν τον εαυτό τους και να προχωρούν, αυτοί οι νέοι άνθρωποι μπορεί να εκτροχιαστούν εντελώς από την αποτυχία. Αλλά γιατί, όταν αναγνωρίζουμε διανοητικά ότι η αποτυχία μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία, τη φοβόμαστε τόσο πολύ; Και πώς οι γονείς, σε μια προσπάθεια να αμβλύνουν τα χτυπήματα της αποτυχίας, αδικούν τα παιδιά τους;
Αποτελέσματα Πανελληνίων:Η ψυχολογία της αποτυχίας- άγχος απόδοσης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Martin Covington του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ο φόβος της αποτυχίας είναι άμεσα συνδεδεμένος με την αίσθηση της αυτοεκτίμησής μας. Η έρευνα του καθηγητή Covington για τους μαθητές, που δημοσιεύτηκε στο Handbook of Motivation at School, διαπίστωσε ότι ένας τρόπος για να προστατεύσουμε την αυτοεκτίμησή μας είναι να πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί και να πείθουμε και άλλους γι’ αυτό.
Για το λόγο αυτό, η ικανότητα επίτευξης είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της αυτοεκτίμησης.
Το να αποτύχουμε ουσιαστικά σημαίνει ότι δεν είμαστε σε θέση και, επομένως, δεν αξίζουμε. Ο καθηγητής Covington διαπίστωσε ότι, εάν ένα άτομο δεν πιστεύει ότι έχει την ικανότητα να επιτύχει (ή εάν οι επαναλαμβανόμενες αποτυχίες μειώνουν αυτήν την πεποίθηση), τότε αυτό το άτομο θα εμπλακεί σε πρακτικές που επιδιώκουν να διατηρήσουν την αυτοεκτίμησή του. Τις περισσότερες φορές, αυτές οι πρακτικές έχουν τη μορφή δικαιολογιών ή μηχανισμών άμυνας.
Όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση της αποτυχίας, ο καθηγητής Covington ομαδοποιεί τους μαθητές σε μία από τις τέσσερις κατηγορίες:
- Οι μαθητές που προσανατολίζονται στην επιτυχία αγαπούν τη μάθηση για χάρη της μάθησης. Βλέπουν την αποτυχία ως έναν τρόπο βελτίωσης, παρά ως μια ελαφριά αξία της αξίας τους ως ανθρώπου.
- Υπερβολικοί είναι οι μαθητές που ο καθηγητής Κόβινγκτον αποκαλεί «επιτυχόντες της ντουλάπας». Φοβούνται τόσο πολύ την αποτυχία που την αποφεύγουν πάση θυσία, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι καταβάλλουν προσπάθειες πέρα από το αναμενόμενο.
- Οι μαθητές που αποφεύγουν την αποτυχία δεν περιμένουν να πετύχουν – θέλουν απλώς να αποφύγουν την αποτυχία. Για να το κάνουν αυτό, συχνά δικαιολογούνται, χρονοτριβούν ή απλώς δεν συμμετέχουν.
- Οι μαθητές που αποδέχονται την αποτυχία έχουν σταματήσει να προσπαθούν να επιτύχουν εντελώς. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι αυτοί είναι οι πιο δύσκολοι μαθητές να παρακινηθούν επειδή έχουν εσωτερικεύσει την αποτυχία.
Κάνοντας την αυτοαξία μας να εξαρτάται από παράγοντες, όπως η ακαδημαϊκή επιτυχία, η εμφάνιση ή η δημοτικότητα, αποτυγχάνουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας. Και θα έπρεπε να εκτιμούμε τον εαυτό μας, για το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι και να αποδεχόμαστε ότι η αποτυχία είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.
Αποτελέσματα Πανελληνίων:
Το δώρο της αποτυχίας- Μαθαίνοντας από τα λάθη
Η αυτοσυγχώρεση και η αυτοσυμπόνοια είναι το κλειδί για να ξεπεραστεί η αποτυχία, λένε οι ειδικοί. Έρευνα που διεξήχθη, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που ασκούν αυτοσυμπόνια ανακάμπτουν πιο γρήγορα από την αποτυχία και είναι πιο πιθανό να δοκιμάσουν νέα πράγματα.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να επιτρέπεται στα παιδιά να κάνουν λάθη.
Μια μελέτη που διεξήχθη στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ, καταδεικνύει τις βλαβερές συνέπειες του λεγόμενου «υπερ-γονέα». Η «υπερ-γονική μέριμνα», σε αυτή την περίπτωση, ορίζεται ως η «λανθασμένη προσπάθεια του γονέα να βελτιώσει την τρέχουσα και μελλοντική προσωπική και ακαδημαϊκή επιτυχία του παιδιού τους. Διαπιστώθηκε λοιπόν, ότι η υπερβολική ανατροφή, μπορεί να καταστρέψει την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού και να υπονομεύσει την ανεξαρτησία. Οι μαθητές πρέπει να υποστούν αναποδιές, προκειμένου να μάθουν σημαντικές δεξιότητες ζωής, όπως υπευθυνότητα, οργάνωση, εγκράτεια και προνοητικότητα.
Το να αφήνουμε τα παιδιά μας να αγωνίζονται είναι ένα δύσκολο δώρο – αλλά είναι ζωτικής σημασίας. Tα παιδιά που απομονώνονται από δυσάρεστες καταστάσεις ή προκλήσεις γίνονται λιγότερο ικανά να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες. Είναι δουλειά μας να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για το δρόμο, όχι να προετοιμάζουμε το δρόμο για τα παιδιά μας.
Παιδιά και γονείς λοιπόν, πάρτε μια ανάσα! Προσπαθήστε να δείτε τις πραγματικές διαστάσεις και αξία των Πανελληνίων. Θυμηθείτε, ότι κανενός η αξία δεν κρίθηκε από ένα βαθμό ή από τα μόρια που έβγαλε! Τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, είναι απλά κάποιοι βαθμοί και τίποτα παραπάνω.
